ابن سمعونلغتنامه دهخداابن سمعون . [ اِ ن ُ س َ ] (اِخ ) ابوالحسین محمدبن احمدبن اسماعیل واعظ بغدادی . وفات 387 هَ .ق . کلمات قصار او در مواعظ معروف است .
