ابن شهاب

ابن شهاب . [ اِ ن ُ ش َ / ش ِ ] (اِخ ) ابوالطیب ابراهیم بن محمدبن الشهاب . متکلم معتزلی ، شاگرد بلخی و خیاط و غیر آن دو. وفات او بعد از 350 هَ .ق . است در سن پیری . و او راست : کتاب مجالس الفقهاء و مناظراتهم قرب چهارصد ورقه . (ابن الندیم ).