ابن عبدالحکم
لغتنامه دهخدا
ابن عبدالحکم . [ اِ ن ُ ع َ دِل ْ ح َ ک َ ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲ. فقیه مصری مالکی . او از خود مالک موطاء را استماع کرده و مردی توانگر بوده ، هنگامی که شافعی به مصر رفت عبداﷲ هزار دینار بدو بخشید و از سه تن دیگر از موسرین محل نیز دوهزار دینار بستد و بشافعی داد. مولد او 150 یا 155 هَ .ق . و وفات 241.