ابن عبدون

ابن عبدون . [ اِ ن ُ ع َ ] (اِخ ) ابومحمد عبدالمجیدبن عبدون اندلسی . شاعر و محدث . وفات او به سال 529 هَ .ق .او رازدار بنی افطس بود ازجمله متوکل عمر. و به سال 500 صاحب السر علی بن یوسف مرابطی گردید. وی را اشعاری رائق و منشآت بلیغ بوده و قصیده ٔ رائیه ٔ او در مرثیه ٔ یکی از بنی افطس مشهور و از امهات قصائد است . و گروهی از بزرگان ادب را بر آن شروحی است ، ازجمله جمال الدین ابن الجوزی و اسماعیل بن احمدبن اثیر و غیرهما.