ابن عمرانلغتنامه دهخداابن عمران . [ اِ ن ُ ع ِ ] (اِخ ) ابوجعفر محمدبن احمدبن یحیی بن عمران الاشعری . فقیه شافعی از مردم قم ، و کتاب النوادر از اوست . و رجوع به اشعری ابوجعفر محمدبن احمدبن یحیی بن عمران شود.
