ابن فهد

ابن فهد. [ اِ ن ُف َ ] (اِخ ) جمال الدین ابوالعباس احمدبن محمدبن فهد اسدی حلی . فقیه شیعی . او در یکی از مدارس حِلّه تدریس میکرد و محقق ثانی علی بن عبدالعالی کرکی و ابن عشره و ابن طی شاگردان اویند. کتب ذیل از اوست : مهذب البارع در فقه . کتاب التحصین فی الاخلاق . عدةالداعی . الدرالنضید. رسالةالمحتاج . وفات در 841 هَ .ق . بوده است .