ابوالحسن
لغت‌نامه دهخدا
ابوالحسن . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ] (اِخ ) کنیت زین الدین علی بن هلال عراقی الاصل جزائری المنشاء. فقیه شیعی . او تلمیذ ابن فهد است و در اواخر مائه ٔ هشتم و اوایل مائه ٔ نهم هجری میزیست . محقق کرکی و ابن ابی جمهور احسائی از شاگردان اویند. او راست : کتاب الدرّالفرید فی التوحید.
