ابوالفرج

ابوالفرج . [ اَ بُل ْ ف َ رَ ] (اِخ ) ابن عمران . یکی از حکام بطیحه . او در سال 372 هَ . ق . بر برادر خود حسن بن عمران عصیان کرد و او را بکشت و بر بطیحه مستولی گشت و در 373 مظفربن علی بن الحارب با بعض سرداران که طرف عنایت ابوالفرج نشده بودند دستیار شده و او را بکشتند و ابوالمعالی بن حسن را در صغر سن بجای او نام حکومت دادند. رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 391 شود.