ابوالفضل

ابوالفضل . [ اَ بُل ْ ف َ ] (اِخ ) محمدبن حسن ختلی . یکی از شیوخ تصوف در اواخر مائه ٔ چهارم و اوائل مائه ٔ پنجم هجری . ابتدا در خراسان میزیست سپس به شام شد و در بیت الجبرین اقامت گزید و او شیخ ابوالحسن علی بن عثمان هجویری غزنوی صاحب کتاب کشف المحجوب است . ابوالفضل عالم بعلم تفسیر و روایات بود و مرید شیخ ابوالحسین حصری و صاحب سرّ اوست و از اقران ابوعمرو قزوینی و ابوالحسن سالبه است و مدّت 60 سال در عزلت و انزوا گذرانید و بیشتر به جبل لکام میبود وعمری دراز یافت و از سخنان اوست که «الدنیا یوم و لنا فیها صوم ». اوست و هم در بیت الجبرین درگذشت ، ظاهراً در اوایل مائه ٔ پنجم . رجوع به نامه ٔ دانشوران ج 2ص 271 و کشف المحجوب هجویری و نفحات الانس جامی شود.