ابوالقاسم

ابوالقاسم . [ اَ بُل ْ س ِ ] (اِخ ) عبداﷲبن محمدبن عبدالعزیزبن المرزبان بن شاهنشاه بن بنت احمدبن منیع بغوی . اصل او از بغشور شهرکی میان هرات و مروالروذ و مولد او بغداد به سال 213 هَ . ق . و وفات در سنه ٔ 317 هَ . ق . بوده است . وی از علی بن الجعد و خلف بن هشام البزاز و عبیداﷲبن محمدبن عائشه و احمدبن حنبل و علی بن المدینی و جز آنان حدیث شنید و از او یحیی بن محمدبن صاعد و عبدالباقی بن قانع و محمدبن عمر الجعابی و دارقطنی و ابن شاهین و ابن حیویه و بسیاری دیگر روایت کنند و او ثقه و ثبت و مکثر و فهم و عارف است و او را بغوی از آن روی نامند که جد وی احمدبن منیع از مردم بغشور بود لیکن خود او از بغداد است . رجوع به معجم البلدان یاقوت بکلمه ٔ بغشور شود.