ابوالمکارم
لغت‌نامه دهخدا
ابوالمکارم . [ اَ بُل ْ م َ رِ ] (اِخ ) ابن زهره حمزه بن علی بن ابی المحاسن زهرةبن حسن بن زهره حلبی . فقیه شیعی . صاحب کتاب غنیة النزوع الی علمی الأصول و الفروع و قبس الانوار فی نصرةالعترة الأطهار و رسائل و کتب دیگر. مولد او به سال 510 هَ . ق . و وفات در 585 هَ . ق . بود.
