ابوبشر

ابوبشر. [ اَ بو ب ِ ] (اِخ ) متّی بن یونس نصرانی نسطوری دیرُقنّی . از پیروان طریقه ٔ مرماری . او شاگرد قویری و ابی احمدبن کرنیب و روفیل و بنیامین است . معاصر الراضی باﷲ عباسی و از اجله ٔ نَقله است و ریاست منطقیین زمان او بدو منتهی شود. ابوبشر مدتی در بغداد میزیست و از سریانی به عربی ترجمه میکرد. و در نقل و شروج و تألیفات خود معتمدعلیه است . وفات وی به سال 329 هَ . ق . بود. او راست : تفسیر ثلاث مقالات اواخر از تفسیر ثامسطیوس . شرح کتاب العباره ٔ ارسطو. شرح مبحث برهان ارسطو. شرح مقاله ٔ اولی طوبیقا (جدَل ). ترجمه ٔ کتاب سوفسطیقا بسریانی . ترجمه ٔ بوطیقا (مبحث الشعر) از سریانی بعربی . ترجمه ٔ قسمی از السماء و العالم . ترجمه ٔ مقاله ٔ لام از شروح اسکندر افرودیسی و ثامسطیوس بر کتاب الحروف ، یعنی الهیّات ارسطو. ترجمه ٔ بعض مقاله ٔ اولی از السماء والعالم ارسطو. ترجمه ٔ کون و فساد ارسطو بتفسیر اسکندر. ترجمه ٔ کون و فساد مقیدورس . ترجمه ٔ مبحثی از هندسه ٔ افلاطون . ترجمه ٔ شروح مقیدورس بر کتاب آثارالعلویه . ترجمه ٔ کناش یحیی بن سرافیون . ترجمه ٔ کتاب العنایة تصنیف اسکندر افرودیسی در ردّ بر ابیقورس و ذیمقراطیس . تفسیر تفسیر ثامسطیوس بر سماع طبیعی ارسطو بسریانی . کتاب المقاییس الشرطیه . و رجوع به متّی بن یونس در فهرست ابن الندیم شود.