ابوزمعهلغتنامه دهخداابوزمعه . [ اَ زَ ع َ ] (اِخ ) بلوی . گویند وی صحابی بوده و در افریقیه وفات یافته و قبر او به نزدیکی قیروان است و آن محل به بلویه مشهور است .
