ابوطالب

ابوطالب . [ اَ ل ِ ] (اِخ ) المفضل بن سلمةبن عاصم اللغوی . عالم بمذهب کوفیّین و ملیح الخط. او در آغاز از پیوستگان فتح بن خاقان بود و صحبت ابن الاعرابی و علماء دیگر درک کرد. و برکتاب العین خلیل استدراکات داشت و در آن کتابی کرد و از اوست : کتاب البارع در علم لغت و از آن کتاب تنها باب همزه و هاء و عین وحاء و غین و خاء مبیّضه شده است ، کتاب الفاخر. کتاب العود و الملاهی . کتاب جلاء الشبه . کتاب الطیف . کتاب ضیاء القلوب فی معانی القرآن در بیست و چند جزو. کتاب معانی القرآن مفسر. کتاب الاشتقاق . کتاب الفاخر فیما یلحن فیه العامه . کتاب الزرع و النبات و النخل و انواع الشجر. کتاب خلق الانسان . کتاب مایحتاج الیه الکاتب . کتاب المقصور و الممدود. کتاب المطیب . کتاب المدخل الی علم النحو. کتاب الانواء و البوارح . کتاب الخطو القلم . کتاب جماهیرالقبائل و آن کتابی لطیف است وکتاب الرّد علی الخلیل و اصلاح ما فی کتاب العین من الغلط و المحال و التصحیف . و رجوع به مفضل ... شود.