ابوعامر
لغت‌نامه دهخدا
ابوعامر. [ اَ م ِ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمن سبکی .او راست : رسالة فی تفضیل العجم علی العرب . و ابوالطیب عبدالمنعم در حدیقة البلاغه و ابومروان در الاستدلال بالحق و ابوعبداﷲ العارف در خطف البارق و ابومحمد عبدالمنعم بن الفرس الغرناطی را بر کتاب وی ردودی است .
