ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) عبیداﷲبن محمد عکبری معروف به ابن بطه . یکی از محدّثین اهل سنت . مولداو به سال 304 هَ . ق . بود و برای استماع حدیث به بلاد بعیده سفر کرد و از ابوالقاسم بغوی و یحیی بن صاعدو ابوبکر نیشابوری و جمعی دیگر استملای حدیث کرد و از او ابوالفتح بن ابی الفوارس وازجی و برمکی و جز آنان روایت آرند و ابن جوزی گوید: آنگاه که ابوعبداﷲبن بطه از اسفار خود بازگشت چهل سال در خانه ٔ خویش منزوی بماند که او را جز در روز عید اضحی و فطر در کوی و برزن ندیدند و گوید شیخی مستجاب الدعوة بود و احمدبن علی محدّث گوید: لم ار فی شیوخ اصحاب الحدیث و لا فی غیرهم احسن هیئةً من ابن بطة. و دارقطنی از قول ابوذر عبدالرحمن بن احمد هروی در روایت ابن بطه کتاب سنن رااز رجأبن مرجی جرح کرده و ابن جوزی گوید: جرح او معتبر نیست چه ابوذر اشعری است و ابن بطه حنبلی و حنبلیان اشاعره را کافر دانند و این جرح از روی خصومت وعداوت میان دو مذهب بوده است . وفات او در عکبرا به محرم سال 387 هَ . ق . بود. و رجوع به ابن بطة شود.