ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) ابن مالک ارجانی . احمدبن ابراهیم بن مانک یکی از مشایخ تصوّف در نیمه ٔ دوم مائه ٔ چهارم . معاصر طایع و قادر خلیفه و فخرالدوله و شرف الدوله ٔ دیلمی . از مردم ارّجان فارس . شاگرد بنداربن حسین ارّجانی . او درک صحبت شبلی کرده و عمرش به یکصد و چند سال رسیده است . رجوع به نامه ٔ دانشوران ج 3 ص 66 شود.