ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْلاه ] (اِخ ) حسین بن علی بن ابراهیم المعروف بالکاغذی منبوز به جعل از مردم بصره . شاگرد ابوالقاسم بن سهلویه ملقب به قشور از اصحاب ابی هاشم عبدالسلام بن محمدبن جبائی متکلم معتزلی . او فقیه و متکلمی نامدار و نبیه القدر عالم به مذهب خویش و مشهور در اصقاع و بلدان خاصه به خراسان بوده است و از ابی هاشم عبدالسلام متکلم معتزلی و ابی الحسن کرخی و ابی جعفر معروف به سهکلام صیمری عباداتی علم کلام و فقه و حدیث فراگرفته و صحابت ابوعلی بن خلاد داشته است . مولد او به سال 308 هَ . ق . و به بغداد در 399 هَ . ق . درگذشته است . و او راست : کتاب نقض کلام الروندی فی ان ّ الجسم لایجوز ان یکون مخترعاً لامن شی ٔ و نقضه لنقض الرازی لکلام البلخی علی الرازی . کتاب نقض کتاب الرازی فی انّه لایجوز ان یفعل اﷲ بعد ان کان غیر فاعل . کتاب الجواب عن مسئلتی الشیخ بن محمد رامهرمزی . کتاب الکلام فی ان اﷲ تعالی لم یزل موجوداً و لاشی ٔ سواه الی عن خلق الخلق . کتاب الایمان . کتاب الاقرار و کتاب المعرفة. (از ابن الندیم ).