ابوعبدا

ابوعبدا.[ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) باح . محمدبن عبداﷲبن غالب اصفهانی . کاتبی مترسل و فصیح بود. وی از اصفهان به بغداد شد و بر بغیانی کاتب فرود آمد و کتاب رسائل خویش را برای فرزندان بغیانی تألیف کرد و این همان رسائل است که آنرا پس از تکمیل ، الموصول نامید و نیز اوراست : کتاب التوشیح و الترشیح فی بعض التسویة بین الشعوبیه و کتاب الخطب و البلاغه و کتاب الفقر. و شهرت او به باح برای آمدن این کلمه است در بیتی از او:
باح بما فی الفؤاد باحا.