ابوعوانه
لغتنامه دهخدا
ابوعوانه . [ اَ ع َ / ع ُ ن َ ] (اِخ ) یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم بن زید نیشابوری اسفراینی فقیه شافعی . مولد او نیشابور است و محدّثی معروف است اکثر بلاد اسلامی را در طلب حدیث بپیموده است و در سال 292 هَ . ق . به جرجان بوده و سپس در اسفراین مقام کرده است و تا پایان عمر یعنی سال 316 هَ . ق . بدانجا میزیسته و گور وی بدان شهراست . او پس از بازگشت از مصر مذهب شافعی را بخراسان رواج داد.