ابومروانلغتنامه دهخداابومروان . [ اَ م َرْ ] (اِخ ) حیان بن خلف بن حسین بن حیان قرطبی . او راست : کتاب مقتبس در تاریخ اندلس . و کتاب مائین ، نیز در تاریخ آن ناحیت . مولد او به سال 377 و وفات در 469 هَ . ق . بوده است .
