ابومروانلغتنامه دهخداابومروان . [ اَ م َرْ ] (اِخ ) ابن حبیب . عبدالملک سلمی فقیه اندلسی . او راست : شرح الموطاء مالک . وفات 239 هَ . ق . (کشف الظنون ). و رجوع به ابن حبیب ابومروان .... شود.