ابومزاحم

ابومزاحم .[ اَ م ُ ح ِ ] (اِخ ) شیرازی . یکی از بزرگان شیوخ تصوف مائه ٔ سوم ، معاصر هارون و مأمون و معتصم و واثق ومتوکل خلفای عباسی است . او را با جنید و شبلی بعلت اختلاف مشارب مناظرات و منافراتیست . ابوعبداﷲ خفیف درکتاب خویش گوید: ابومزاحم از کبار مشایخ عرفان بود و بیانی بلیغ داشت چنانکه هرگاه زبان بسخن گشودی مشایخ حاضر همه تن گوش شدندی . او وقتی بدیدار ابوحفص شدو ابوحفص بکشف بورود وی اشارت کرده بود. از کلمات ابومزاحم شیرازی است که : من اعز فی نفسه ذلّه اﷲ فی اعین عباده . رجوع به نامه ٔ دانشوران ج 2 ص 210 شود.