ابویعفرلغتنامه دهخداابویعفر. [ اَ بو ی َ ف ُ ] (اِخ ) ابن علقمه ٔ دیلمی . یکی از ملوک حیره پس از نعمان بن اسود و قبل از امرءالقیس اسود. و گفته اند دوره ٔ ملک او سه سال بود. رجوع به حبیب السیر چ طهران ج 1 ص 91 و رجوع به آل نصر شود.
