اتلاء

اتلاء. [ اِ ] (ع مص ) در پی کردن . (منتهی الارب ). پی درپی آوردن . || متقدم شدن . || حواله کردن . (تاج المصادر) (منتهی الارب ). || عهد و زنهار دادن کسی را. (تاج المصادر) (منتهی الارب ): اتلیته سهماً؛ تیر امان دادم او را. اتلیته ذمة عهد؛ زنهار دادم او را. || باقی گذاشتن نزد کسی اندکی از حق خود. (منتهی الارب ). || بابچه گشتن . (تاج المصادر): اتلت الناقة؛ بابچه شد ناقه که پس وی میرود. (منتهی الارب ).