اتم
لغتنامه دهخدا
اتم . [ اَ ت َ] (ع مص ) شکافته شدن دو درز مشک و غیره پس یک درز گردیدن . (منتهی الارب ). واشکافته شدن دوال که در مشک دوخته باشند. || بریدن . || مقیم بودن بجای . بودن به جایی . || درنگی کردن . (منتهی الارب ). درنگی . || کاهل شدن . کاهلی .
