اتیس
لغت‌نامه دهخدا
اتیس . [ اَ ی َ ] (ع ن تف ) رام تر. منقادتر.
- امثال :
اتیس من تیوس تویت ؛ قال حمزة هذا مثل حکاه محمدبن حبیب و لم یذکر فی ای ّ موضع یجب ان یوضع و تویت قبیلة من قبائل قریش و هو تویت بن حبیب بن اسدبن عبدالعزّی قال و حکی ایضاً: اتیس من تیوس البیّاع ، و لم یفسره ایضاً. قال حمزة فسألت عنه اباالحسین النسابة الاصبهانی فذکر انه البیاع بن عبدیالیل بن ناشب بن نمیرةبن سعدبن لیث بن بکر و بنته ریطة بنت ام ابی احیحة سعیدبن العاص و یعیّرون به . (مجمعالامثال میدانی ).
- امثال :
اتیس من تیوس تویت ؛ قال حمزة هذا مثل حکاه محمدبن حبیب و لم یذکر فی ای ّ موضع یجب ان یوضع و تویت قبیلة من قبائل قریش و هو تویت بن حبیب بن اسدبن عبدالعزّی قال و حکی ایضاً: اتیس من تیوس البیّاع ، و لم یفسره ایضاً. قال حمزة فسألت عنه اباالحسین النسابة الاصبهانی فذکر انه البیاع بن عبدیالیل بن ناشب بن نمیرةبن سعدبن لیث بن بکر و بنته ریطة بنت ام ابی احیحة سعیدبن العاص و یعیّرون به . (مجمعالامثال میدانی ).
