اثاث
لغت‌نامه دهخدا
اثاث . [ اَ ] (ع اِ) رخت خانه و قماش خانه . (مؤید).
- اثاث البیت ؛ رخت خانه . مبل .
|| همه ٔ مال (از شترو گوسپند و بنده و کالای خانه ). کارفرمای خانه چون دیگ و تبر و غیره . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء).متاع . کالا. (دستوراللغه ). کاخال . سپار. ج ، أئِثَّه ،اُثُث . و بعضی گفته اند این کلمه جمعی است بی مفرد.
- اثاث البیت ؛ رخت خانه . مبل .
|| همه ٔ مال (از شترو گوسپند و بنده و کالای خانه ). کارفرمای خانه چون دیگ و تبر و غیره . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء).متاع . کالا. (دستوراللغه ). کاخال . سپار. ج ، أئِثَّه ،اُثُث . و بعضی گفته اند این کلمه جمعی است بی مفرد.
