اثام

اثام . [ اَ ] (ع مص )جزا دادن بگناه . (زوزنی ). بزه شمردن بر کسی و جزا دادن بگناه . (تاج المصادر بیهقی ): اثمه اﷲ فی کذا اَثما و اثاما؛ گناهکار شمارد او را خدای در این کار. (منتهی الارب ). || (اِ) پاداش بدی و گناهکار.(منتهی الارب ). عقوبت . (مهذب الأسماء). عذاب . شکنجه .