اثعال

اثعال . [ اِ] (ع مص ) بسیار شدن : اَثْعَل َ الضیفان . || عظیم شدن : اثعل َ الأجرُ. || خلاف کردن : اثعل القوم علینا. || سخت گردیدن کار که ندانند به چه روی برآید: اثعل الأمر. || انبوه ناک گردیدن جای آب برداشتن : اثعل الوِرد. || اثعلت ِ الارض ؛ روباه ناک شد زمین . (منتهی الارب ).