اثغاملغتنامه دهخدااثغام . [ اِ ](ع مص ) اثغام رأس ؛ چون درمنه سپید شدن موی سر. || اِثغام اناء؛ پر کردن خنور را. || اثغام کسی ؛ بخشم آوردن او را. || شاد کردن . || اثغام وادی ؛ درمنه رویانیدن آن .
