اثنینیت
لغت‌نامه دهخدا
اثنینیت . [ اِ ن َ نی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) دوگانگی .
- قائلین به اثنینیت ؛ ثنویّین .
|| مؤلف کشاف اصطلاحات آرد: بودن طبیعت است که دارنده ٔ دو وحدت باشد و مقابل آن ، بودن طبیعت است که دارنده ٔ وحدت یگانه و یا دارای وحدتهای بسیار باشد و مراد از دو وحدت آن است که هر وحدت مغایر وحدت دیگر باشد. و بعضی از متکلمان گفته اند که هر دو شی ٔ ممکن است که در پاره ای از موارد مغایر یکدیگر نباشند. و شرح این سخن در ذکر معنی کلمه ٔ تغایر بیاید.
- قائلین به اثنینیت ؛ ثنویّین .
|| مؤلف کشاف اصطلاحات آرد: بودن طبیعت است که دارنده ٔ دو وحدت باشد و مقابل آن ، بودن طبیعت است که دارنده ٔ وحدت یگانه و یا دارای وحدتهای بسیار باشد و مراد از دو وحدت آن است که هر وحدت مغایر وحدت دیگر باشد. و بعضی از متکلمان گفته اند که هر دو شی ٔ ممکن است که در پاره ای از موارد مغایر یکدیگر نباشند. و شرح این سخن در ذکر معنی کلمه ٔ تغایر بیاید.
