اثیث
لغتنامه دهخدا
اثیث . [ اَ ] (ع ص ) انبوه و درهم پیچیده (گیاه ). || کلان سرین . || موی بسیار درهم پیچیده . || غزیر. عظیم : شَعرٌ اَثیث ؛ ای غزیرٌ طویل . (تاج العروس ). و کان ذلک الکتاب مقدمة لفنون العلم و الاَّداب من التفسیر و الحدیث و الفقه الأثیث . ج ، اِثاث ، اَثائث .
