احتاءلغتنامه دهخدااحتاء. [ اِ ] (ع مص ) استوارگردانیدن : احتاء جدار؛ استوار و محکم کردن دیوار را. || احتاء عقده ؛ بستن گره را. || احتاء کساء؛ ریشه تافتن گلیم را. تافتن ریشه . || احتاء ثوب ؛ دوختن جامه را. (منتهی الارب ).
