احتباء
لغتنامه دهخدا
احتباء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) احتباء بثوب ؛ در خود پیچیدن جامه را، یا پشت و ساقین را بفوطه بسته نشستن . (منتهی الارب ). فراهم بستن پشت و هر دو ساق بفوطه یا دستار خود. || دستها گرد زانو حلقه کرده بر سرین نشستن . (منتهی الارب ). || زانو بدستار بستن .
