احتفاظ

احتفاظ. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) اِحتراس . نگه داشتن . (زوزنی ) (مجمل اللغة). نگاه داشتن . (تاج المصادر). || خویشتن داری کردن . (مؤید الفضلاء) (صراح ). || بخشم شدن . (منتهی الارب ). خشم گرفتن . (تاج المصادر). || احتفاظ خود را؛ اختصاص دادن چیزی خویشتن را. (منتهی الارب ).