احذاءلغتنامه دهخدااحذاء. [ اِ ] (ع مص ) نعل و پاپوش دادن . کفش در پای کسی کردن . (منتهی الارب ). نعلین دادن . (تاج المصادر). || بهره از غنیمت دادن . || عطا دادن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر). || احذاء اهاب ؛ بسیار درانیدن پوست را.
