احماءلغتنامه دهخدااحماء. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ حَمو و حَما و حَم ، بمعنی پدرشوی . || خویشاوند شوی و زوجه . || یا خویشاوندان زوجه فقط. (منتهی الارب ). || اهل بیت مرد. مقابل اصهار. || ج ِ حمی . قرقها.
