احمدپاشا

احمدپاشا. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن ولی الدین حسینی . بزرگترین شاعر عثمانی است و اول کس است که به اشعار ترکی لطافت داد و او متتبع آثار ادب فارسی بود و از شعرای فرس تقلید میکرد و حتی بعض ابیات او عیناً ترجمه ٔ بیتی از فارسی است . پدر او قاضی عسکر سلطان مُراد ثانی بود و خود او معلم سلطان محمدخان بودو هم برتبه ٔ وزارت رسید لکن وی قلندر مشرب و محبوب دوست بود و مدتی در یدی قلّه محبوس شد و از آنجا قصیده ٔ مشهور خود را که بنام قصیده ٔ کرم نامیده میشود، بدربار فرستاده و معفو گردید و اول قصیده این است :
قول کناه ایتسه نوله عفو شهنشاه قنی
طوته لم ایکی الم قانده ایمش قانی کرم .
رجوع بقاموس الاعلام شود. وفات او بسال 902 هَ . ق . بود. او راست : دیوان شعری بترکی . (کشف الظنون ).