احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) سَلَقی ابن روح مکنی بابوعمرو منسوب به سلقیة در ساحل انطاکیة. مسعودی گوید که آثار سلقیة تا عصر ما باقی است . و احمد شاعری است و بحتری را هجا گفته است . (تاج العروس ماده ٔ س ل ق ).
