احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن نامربن الباعونی ، مکنی به ابوالعباس و ملقب بقاضی شهاب الدین . او راست منظومه ای در فقه شافعی به نام عباب فی فقه الشافعی . و وفات او بسال 810 هَ .ق . بوده است .
