احوواءلغتنامه دهخدااحوواء. [ اِ وِ وا / اِ وِوْ وا ] (ع مص ) حوی . احویواء. سیاه مائل بسبزی و سرخ و مایل بسیاهی گردیدن .- احوواء ارض ؛ سبز شدن زمین .