احکاء

احکاء. [ اِ ] (ع مص ) غالب آمدن . (منتهی الارب ). || خلجان در دل : مااَحْکَاءَ فی صدری ؛ نخلید آن در دل من . || احکاء عقده ؛ بستن گره . گره را استوار بستن .