اخبط
لغت‌نامه دهخدا
اخبط. [ اَ ب َ ] (ع ص ) مرد پای زننده . ج ، خُبط. || (ن تف ) نعت تفضیلی از خبط.
- امثال :
اخبط من حاطب لیل ؛ لأن ّ الذی یحتطب لیلاً یجمع کل شی ٔ مما یحتاج الیه و ما لایحتاج فلایدری ما یجمع.
اخبط من عشواء ؛ و هی الناقة التی لاتبصر باللیل فهی تطاء کل شی ٔ. (مجمعالامثال میدانی ).
- امثال :
اخبط من حاطب لیل ؛ لأن ّ الذی یحتطب لیلاً یجمع کل شی ٔ مما یحتاج الیه و ما لایحتاج فلایدری ما یجمع.
اخبط من عشواء ؛ و هی الناقة التی لاتبصر باللیل فهی تطاء کل شی ٔ. (مجمعالامثال میدانی ).
