اختتاء

اختتاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) شکسته شدن از اندوه یا بیم یا مرض . || فروتنی کردن . || تافتن ریشه ٔ جامه را. || بازداشتن کسی را از کاری . || فروختن متاع خود یکان یکان بتفاریق . || فریب دادن کسی را. فریفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || فریفته شدن . (زوزنی ). || اختتاء از؛ پنهان گردیدن از کسی به بیم یا شرم . || ترسیدن از. || ربودن چیزی را. || متغیر شدن رنگ چهره از بیم کسی چون پادشاه و جز او.