اختلاق
لغتنامه دهخدا
اختلاق . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) اختلاق اِفک ؛ دروغ بربافتن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). دروغ نهادن . اَشِی کلام : و انما هی تلفیق و محض اختلاق . || افتراء. || کذب ُ مخترَع . || خوی گرفتن . (آنندراج ). || معتدل شدن . تمام خلقت شدن . || خوشبو شدن .
