اختواءلغتنامه دهخدااختواء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) قطعه ای از بلد جدا کردن . || نیزه زدن اسب رادر خواء، یعنی میان پاها و دستهای وی . || رفتن عقل کسی . || گرفتن همه ٔ آنچه نزد کسی است . || دزدیدن دد بچه گاو را و خوردن .
