اخزم
لغت‌نامه دهخدا
اخزم . [ اَ زَ ] (اِخ ) نام جدّ حاتم طائی که از پدر خود ابواخزم عاق بود و بعد از مردن اخزم پسران وی روزی بر جد خویش ابی اخزم درافتادند و او را مجروح و خون آلوده ساختند و او این بیت بگفت :
ان ّ بنی ّ ضرّجونی بالدّم
شنشنة اعرفها من اخزم .
و بجای «ضرجونی »، «رمَلونی » نیز روایت شده و مراد این است که آنان در عقوق شبیه پدر خود هستند. و مصراع اخیر مثل شده است . (مجمع الامثال میدانی ) (عقدالفرید چ قاهره سنه ٔ 1321 هَ . ق . ج 1 ص 157). و رجوع به ابواخزم طائی شود.
ان ّ بنی ّ ضرّجونی بالدّم
شنشنة اعرفها من اخزم .
و بجای «ضرجونی »، «رمَلونی » نیز روایت شده و مراد این است که آنان در عقوق شبیه پدر خود هستند. و مصراع اخیر مثل شده است . (مجمع الامثال میدانی ) (عقدالفرید چ قاهره سنه ٔ 1321 هَ . ق . ج 1 ص 157). و رجوع به ابواخزم طائی شود.
