ادب آوازه

ادب آوازه . [ اَ دَ زَ / زِ ] (ص مرکب ) بلندآوازه . (مؤید الفضلاء) (برهان ) (آنندراج ) :
نام نظامی بسخن تازه کن
گوش فلک را ادب آوازه کن .

نظامی .

و این معنی از بیت نظامی حاصل نمیشود و بر اساسی نیست .