ادب
لغت‌نامه دهخدا
ادب . [ اَ دَب ب ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از دب ّ و دبیب . نرم رونده تر.
- امثال :
ادب ّ من ضَیْوَن ؛ الضیون السنّور الذکر و کان القیاس ان یقال ضین و هذا من التصحیح الشاذ و تصغیره ضیین و بعضهم یقول ضییون . قال الشاعر:
ادب ّ باللیل الی جاره .
من ضیون دب ّ الی فرنب .
ادب ّ من قرنبی ؛ هی دویبة شبه الخنفساء. قال الشاعر :
الا یا عباداﷲ قلبی متیم
باحسن من یمشی و اقبحهم بعلا
یدب ّ علی احشائها کل ّ لیلة
دبیب القرنبی بات یعلو نقا سهلا.
- امثال :
ادب ّ من ضَیْوَن ؛ الضیون السنّور الذکر و کان القیاس ان یقال ضین و هذا من التصحیح الشاذ و تصغیره ضیین و بعضهم یقول ضییون . قال الشاعر:
ادب ّ باللیل الی جاره .
من ضیون دب ّ الی فرنب .
ادب ّ من قرنبی ؛ هی دویبة شبه الخنفساء. قال الشاعر :
الا یا عباداﷲ قلبی متیم
باحسن من یمشی و اقبحهم بعلا
یدب ّ علی احشائها کل ّ لیلة
دبیب القرنبی بات یعلو نقا سهلا.
(مجمعالامثال میدانی ).
